از بداخلاقی‌های خانم ایکس

امشب دلم برای خاله سوخت. ولی دلسوزیم هم به آدمیزاد نرفته. گفتم کاش مادرش زودتر فوت می‌کرد و باری از دوشش برداشته می‌شد. دیگه هر روز این‌همه نمی‌روند که برسه بهش و نازشو بکشه که بره دستشویی یا قرصشو بخوره؛ با شوهرش این‌قدر به مشکل نمی‌خورد؛ شاید مجبور نمی‌شد خودشو بازنشست کنه و سر کارش می‌موند. بعد یاد مامان افتادم که چقدر ممکنه بدحال بشه از داغ مادرش و دلم راضی نشد. می‌دونم اصلا چیزی به خواست من نیست ولی این پیرزن هر چند وقت یک‌بار تا یک قدمی مرگ می‌ره و برمی‌گرده و به خدا که هربار دختراشو هم تا همون‌جا می‌کشونه. گاهی ترحمم رو جلب کرده ولی هیچ‌وقت نتونستم دوستش داشته باشم.