نگو توی این شبا نمی‌دونی من چیه دردم

می‌دونم دوستم داری. راستش همه می‌دونن! از غریبه و آشنا شنیدم که خیلی دوستم داری. بارها عزیزکرده» و دردونه» خطاب شدم. ولی برای من کافی نیست. کاش بیشتر دوستم داشتی. کاش بعضی چیزها رو جور دیگه‌ای تقدیر کرده بودی که من هم بیشتر دوستت داشته باشم. می‌تونستی. نخواستی. می‌خوام. نمی‌تونم. کاش لااقل اون‌قدری منِ جنسِ دومی رو آدم حساب می‌کردی که توی آیه‌های کتابت مستقیم خطابم کنی. که همیشه سوم‌شخص نباشم؛ غایب نباشم؛ شبیه وقت‌هایی که مامان باهام قهره. این روزا خیلی نیاز دارم که بتونم بیشتر دوستت داشته باشم. نمی‌تونم.

+ تهش همیشه هیچه؛ هرچقدر هم که ناراحت و دلخور باشم.‌ چون من کی باشم؟ قدرت دست شماست. انت المالک و انا المملوک.